چای سیاه

آیا می دانید همین چای سیاهی که هر روز دم می کنید و نوش جان می کنید دارای فوایدی مانند ...

دو فنجان چای به اندازه پنج وعده سبزی، آنتی اکسیدان دارد.چای از تشکیل لخته‌های خونی در سرخرگ‌های اصلی جلوگیری می‌کند. پلاک‌ها در واقع ترکیبی از چربی خطرناک و کلسترول هستند. مصرف روزانه سه فنجان چای راهکاری موثر برای جلوگیری از حمله قلبی و سکته مغزی است.به گزارش ایسنا، پزشکان دانشگاه غرب استرالیا در یک بازبینی جدید یادآور شدند که نوشیدن منظم چای سیاه یا چای سبز می‌تواند 11 درصد خطر حمله قلبی و بیماری‌های قلبی را کاهش دهد. چای از تشکیل لخته‌های خونی در سرخرگ‌های اصلی جلوگیری می‌کند. پلاک‌ها در واقع ترکیبی از چربی خطرناک و کلسترول هستند.به گزارش روزنامه‌ تلگراف، متخصصان تغذیه معتقدند که به لحاظ تحویل آنتی اکسیدان‌ها، دو فنجان چای معادل پنج نوبت مصرف سبزیجات یا دو عدد سیب حاوی آنتی اکسیدان‌ها است. مزایای چای به طور چشمگیری به خاطر محتوای فلاوونوئید آن است. فلاوونوئیدها در واقع محتویات آنتی اکسیدانی هستند که با بیماری‌های قلبی ـ عروقی تعامل دارند. هر یک فنجان چای بین 150 تا 200 میلی‌گرم فلاوونوئید دارد. علاوه بر این‌ها میزان فلاوونوئید موجود در چای سیاه درست به همان اندازه چای سبز است.

واریس

اتساع غیر عادی وریدها می‌تواند در مکان‌های متفاوتی از بدن شامل طناب اسپرماتیک (واریکوسل)، مری و آنورکتوم (هموروئید) رخ دهد.

مقدمه واریس، شایعترین بیماری عروقی انسان است که حدود ۲۰-۱۰% جمعیت را مبتلا می‌کند. وریدهای واریسی به صورت عروق طویل، متسع و پر پیچ و خم و غالباً در سطوح داخلی اندام تحتانی دیده می‌شوند. اتساع غیر عادی وریدها می‌تواند در مکان‌های متفاوتی از بدن شامل طناب اسپرماتیک (واریکوسل)، مری (واریس مری) و آنورکتوم (هموروئید) رخ دهد. توصیف اولیه‌ی واریس و نیز کشف ارتباط آن با بارداری، ضربه و ایستادن طولانی مدت به قرن‌ها قبل بر می‌گردد. مطالعات جدید، همه تأیید کننده‌ی نقش جنس مؤنث، بارداری، سابقه‌ی خانوادگی، سرپا ایستادن طولانی و سابقه‌ی فلبیت به عنوان ریسک فاکتورهای مرتبط با آن هستند. بیشترین میزان شیوع واریس در زنان بین سن ۴۹-۴۰ سالگی برآورد شده است. آناتومی وریدی اندام تحتانی وریدهای اندام تحتانی، شامل سه گروه هستند: ۱- سیستم وریدی سطحی (ورید صافن بزرگ و کوچک) ۲- سیستم وریدی عمقی ۳- سیستم وریدی رابط و سوراخ کننده (پرفوران) که ارتباط بین این دو سیستم را برقرار می‌سازد وریدهای صافن بزرگ و کوچک که وریدهای سطحی حاوی دریچه‌های متعدد هستند، ضمن دریافت خون وریدی نواحی سطحی پا و ساق، از مجاورت قوزک‌ها به سمت بالا صعود کرده و در نهایت به وریدهای خلف زانو و ران می‌پیوندند. وریدهای سوراخ کننده در اندام تحتانی، از خلال فشیای عضلانی عبور نموده و به عنوان رابط بین سیستم وریدی سطحی و عمقی عمل می‌کنند. وریدهای رابط نیز خود وریدهای سیستم سطحی یا عمقی را به یکدیگر ارتباط می‌دهند. به طور کلی در هر اندام تحتانی حدود ۲۰۰ ورید سوراخ کننده وجود دارد. وریدها در مقایسه با شریان ها، نازکتر بوده و عضلات صاف و بافت الاستیک کمتری دارند. حجم خون موجود در اندام تحتانی با تغییر وضعیت شخص از حالت دراز کشیده به ایستاده، به حدود نیم لیتر می‌رسد. افزایش حجم خون، منجر به بالا رفتن گنجایش وریدی شده که توسط انقباض عضلات صاف موجود در دیواره‌ی ورید، تنظیم می‌گردد. وضعیت ایستاده، تشکیل ستون عمودی از خون را به دنبال دارد که فشار هیدروستاتیکی معادل با فاصله‌ی انگشت شست پا تا دهلیز راست قلب، (۱۲۰-۱۰۰ میلیمتر جیوه) اعمال می‌کند. برای جلوگیری از تجمع خون در پاها و امکان‌پذیر گشتن حرکت آن به سمت قلب، باید بر این فشار هیدروستاتیک غلبه شود. عوامل متعددی از جمله دریچه‌های وریدی که جریان خون را به صورت یکطرفه از وریدهای سطحی به عمقی و سپس از عمق پا به سمت قلب هدایت میکنند، در این امر دخیل می‌باشند. شریانها فاقد چنین دریچه‌هایی هستند. وریدهای واریسی به دو گروه اولیه و ثانویه، تقسیم‌بندی می‌شوند. وریدهای واریسی اولیه، ناشی از نقائص ژنتیکی یا تکاملی در دیواره‌ی ورید هستند که با کاهش خاصیت ارتجاعی آن، موجب نارسایی دریچه‌ای می‌گردند. بیشتر موارد عدم کفایت وریدهای واریسی، اولیه هستند. نوع ثانویه، از تخریب یا عدم عملکرد دریچه‌ها به دنبال تروما، ترومبوز در وریدهای عمقی، وجود فیستول بین شریان و ورید و یا انسداد قسمت فوقانی ورید (توسط تومور لگنی یا بارداری) و… ناشی می‌شود. زمانی که دریچه‌های وریدهای عمقی و پرفوران آسیب می‌بینند، استاز مزمن وریدی می‌تواند به تغییرات مزمن پوستی و التهاب وریدهای واریسی سطحی منجر شود که ایجاد عفونت را به دنبال دارد. در مورد علت تشکیل وریدهای واریسی و پیشرفت آنها، چند فاکتور مهم مطرح شده‌اند: ارث به عنوان مهمترین علت زمینه‌ای واریسی شدن وریدها، شناخته شده است. هورمون‌های زنانه در جنس مؤنث با تاثیر بر عروق سطحی اندام تحتانی از عوامل مهم ایجاد واریس هستند. بنابراین واریس در بین خانم‌ها نسبت به آقایان شیوع بیشتری دارد. هورمون پروژسترون، انقباض عضلات صاف جدار عروق را مهار کرده و بدین ترتیب باعث اتساع و گشاد شدن آنها می‌گردد. افزایش این هورمون‌ها در دوران بارداری، واریس را به یکی از شکایات شایع این دوره، به ویژه در سه ماهه‌ی اول (۸۰-۷۰%) تبدیل می‌سازد. ضمن اینکه حاملگی، با اثر فشاری بر قسمت‌های فوقانی وریدهای اندام تحتانی، برگشت خون به سمت بالا را دچار اختلال می‌نماید. نیروی جاذبه از دیگر فاکتورهای مهم است. هنگامیکه به مرور زمان و به دنبال ایستادن‌های مکرر و طولانی مدت، خون در عروق اندام تحتانی تجمع می‌یابد، به دلیل فشار ناشی از وزن این ستون خون، اتساع وریدی و به مرور زمان نارسایی دریچه‌های مسئول یکطرفه نمودن جریان خون رخ داده که خود سیکل معیوبی را به سمت اتساع و استاز بیشتر وریدی موجب می‌شود و بدین ترتیب واریس تشدید می‌گردد.   علایم علایم بالینی بیماران دچار واریس می‌تواند کاملاً متغیر باشد. بیشتر وریدهای واریسی بدون علامت بوده و تنها از جنبه‌ی زیبایی به توجه پزشکی نیاز می‌یابند. در صورت علامتدار شدن، احساس درد، پری و سنگینی منتشر و غیر اختصاصی در ساق پاها به خصوص متعاقب ایستادن به مدت طولانی، وجود دارد. گاهی تورم در مچ پا دیده می‌شود. این نشانه‌ها، با گذشت زمان پیشرفت کرده و بدتر می‌شوند. معمولاً بالا گرفتن پاها موجب بهبود نشانه‌ها و تسکین نسبی بیمار می‌گردد. غالباً مکان درگیری، نواحی زانو به پائین به خصوص در مسیر شاخه‌های سیستم صافن بزرگ است. در ظاهر، وریدهای واریسی به صورت وریدهای طویل و برجسته در سطح اندام‌های تحتانی مشاهده می‌شوند. گاهی شبکه‌های وریدی کوچک و مسطحی به رنگ آبی – سبز، با واریس همراهی کرده که خود علامت دیگری از نقص عملکرد وریدی است. یکسری نشانه‌ها خاص نارسایی مزمن وریدی می‌باشند که عبارتند از ادم، هیپرپیگمانتاسیون یا تیرگی و تغییر رنگ پوست، التهاب پوست به همراه پوسته‌ریزی و زخم‌های وریدی. ممکن است تغییرات پوستی حتی در حضور واریس‌های بزرگ و وسیع، وجود نداشته باشد. تورم همراه واریس، بیشتر مؤید نارسایی جانبی در سیستم وریدی رابط یا عمقی و سایر زمینه‌های طبی مانند مشکلات قلبی و کلیوی است، ولی یک تورم خفیف، ممکن است از خود واریس به تنهایی ناشی شده باشد. گرفتگی شبانه‌ی پاها می‌تواند در همراهی با سایر علایم رخ دهد که معمولاً با استفاده از کینین سولفات که تحریک‌پذیری عضلانی را کاهش می‌دهد، بهبود می‌یابد. به طور کلی اکثر بیماران توسط روش‌های حفاظتی، کنترل می‌شوند. ولی اگر درمان نشانه‌ها و عوارض ناشی از استاز وریدی مانند التهاب پوست، خونریزی، ترومبوز و یا زخم‌های سطحی مقدور نشد، بیمار کاندید اقدامات جدی تر می‌شود. درمان در صورت عدم انجام اقدامات درمانی، وریدهای واریسی خود به خود بهبود نیافته، بلکه بتدریج و به آهستگی سیر پیشرونده‌ای را طی می‌کنند. درمان زود هنگام، اغلب از پیشرفت نشانه‌ها جلوگیری کرده و با نتایج بالینی و زیبایی دراز مدت مؤثرتری همراه است. برای تعیین روش درمانی مطلوب، باید علل و میزان گستردگی بیماری کاملاً مشخص شود. بدین منظور، انجام معاینه‌ی فیزیکی کامل برای تشخیص شدت و پراکندگی واریس‌های اندام تحتانی لازمست. برای تشخیص نارسایی وریدی، تست‌های تشخیصی ویژه‌ای به کار می‌روند. همچنین تشخیص افتراقی‌های مرتبط با علایم بیمار، باید همگی مدنظر قرار گرفته و بر حسب علایم، رد یا تأیید گردند. درمان هر دو نوع اولیه و ثانویه‌ی واریس در درجه‌ی اول شامل برنامه ایست که به منظور کنترل نارسایی وریدی انجام می‌شود. این برنامه شامل استفاده از جوراب‌های الاستیک حمایتی، بالا گرفتن متناوب پاها و انجام تمرینات مداوم می‌باشد. برای اغلب بیمارانی که فعالیتشان مستلزم ایستادن یا نشستن طولانی مدت است، استفاده از جوراب‌های الاستیک فشاری تا زانو یا ران (فشار ۳۰-۲۰ میلی متر جیوه) مفید هستند این جوراب‌ها برای کاستن از احتباس خون وریدی در طی روز پوشیده شده و شب‌ها در آورده می‌شوند. تورم وریدهای واریسی با استفاده از جوراب واریس کاهش یافته و نشانه‌های بیمار از قبیل درد، ناراحتی و ورم گهگاه مچ پا برطرف می‌گردند. فشار حاصله از جوراب‌های الاستیک، جریان خون را به سمت وریدهای عمقی و سپس به سوی قلب تسهیل کرده و مانع تجمع و باقیماندن خون در اندام تحتانی می‌شود. روش‌های درمانی متداول عبارتند از اسکلروتراپی و جراحی. اندیکاسیون‌های درمان جراحی شامل درد دائم و ناتوان کننده، ترومبوفلبیت سطحی راجعه، ضایعات و زخم‌های پوستی همراه با خونریزی هستند. اسکلروتراپی برای شاخه‌های کوچک وریدی کمتر از یک میلی متر یا وریدهای واریسی با ۳-۱ میلی متر قطر، وریدهای باقیمانده پس از جراحی، واریس‌های خونریزی دهنده، ناهنجاری‌های مادرزادی کوچک وریدی و واریس‌های بزرگ اطراف زخم انجام می‌گیرد. با قرار دادن بیمار در وضعیت خوابیده به پشت، حجمی از محلول اسکلروزان (سدیم کلرید ۴/۲۳% یا سدیم تترادسیل سولفات و …) به داخل ورید واریسی که از دو انتها مسدود شده تزریق گشته و با تشکیل لخته، ورید مذکور بسته می‌شود. بعد از این عمل به مدت ۲-۱ هفته این ناحیه توسط بانداژ یا جوراب‌های مخصوص، تحت فشار مستقیم قرار می‌گیرد. عوارض شامل: واکنش‌های آلرژیک، هیپرپیگمانتاسیون، نکروز پوستی، درد، آنافیلاکسی و ترومبوفلبیت، نادرند. اسکلروتراپی تزریقی برای بیمارانی انجام می‌شود که علایمی دال بر رفلاکس (پس زدن و برگشت) خون در عروق صافن ندارند. اسکلروتراپی تنها می‌تواند بهبود موقت به دنبال داشته باشد. چرا که وریدهای واریسی می‌توانند مجدداً در ناحیه‌ای دیگر عود کنند. ضمن اینکه با از بین رفتن لخته، ورید مسئله‌دار مجدداً باز می‌شود. هدف از درمان جراحی، حذف فشار هیدروستاتیک به عنوان عامل پس زدن خون ورید صافن و پرفوران و نیز درمان آن از جنبه‌ی زیبایی است. عروق واریسی بزرگ ران، باید توسط جراحی برداشته شوند. روش جراحی وابسته به تعیین ظرفیت وریدهای عمقی و پرفوران و محل رفلاکس وریدی است. با انتخاب دقیق بیمار و بکارگیری روش مناسب جراحی، میزان عود تقریباً ۱۰% است. از سایر روش‌های تهاجمی درمان واریس، می‌توان به روش بستن ورید توسط کاتتر داخل وریدی که با وارد کردن انرژی به دیواره‌ی ورید و گرم کردن آن، موجب روی هم خوابیدن جداره‌های وریدی می‌شود، اشاره نمود. همچنین روش‌های جدید استفاده از لیزر در درمان واریس با حداقل میزان تهاجم و بهترین نتایج درمانی به طور روز افزون به کار می‌روند. به کار گیری لیزر با صرف زمان کمتر، به جای نگذاشتن اسکار و پدیدار گشتن سریع نشانه‌های بهبود، جایگزین بسیار مناسبی برای جراحی است. چرا که انجام عمل جراحی ضمن صرف هزینه‌ی بیمارستان و بیهوشی و زمان طولانی بهبود، ممکنست با وارد کردن صدمات جانبی به بافت اطراف ورید و نیز بر جای گذاشتن اسکار همراه باشد. از سویی این وریدها می‌توانند بعد از عمل، مجدداً در محل جدیدی تشکیل شوند. برنامه‌ی توصیه شده جهت برخورد خود بیمار با وریدهای واریسی شامل: ارتباطات تغذیه ای تغییرات در شیوه‌ی زندگی توصیه‌ها و احتیاطات پزشکی    ۱- تغذیه مصرف مکمل‌های غذایی شامل ویتامین A ،K ،D ،E ،C ،B۶ ،B۱۲ و بیوفلاوونید که جریان خون را بهبود بخشیده و در پروسه‌های ایمنی، ترمیمی و هضم مواد نقش دارند و از مواد معدنی، کلسیم و منیزیم برای برطرف ساختن گرفتگی‌های عضلانی و روی (تاثیر بر روندهای ترمیمی)، توصیه می‌شوند. اسیدآمینه‌ها و نیز فاکتورهای غذایی همراه (مانند کوآنزیم ۱۰ و اسیدهای چرب ضروری) از دیگر ملزومات تغدیه‌ای با تاثیر مثبت بر گردش خون، حفظ عروق و اکسیژن رسانی می‌باشند. از جمله می‌توان به عصاره‌ی هسته‌ی انگور اشاره کرد که دارای اثرات مفیدی برگردش خون و بافت همبند سیستم قلبی عروقی، سیستم ایمنی و نیز خنثی کردن رادیکال‌های آزاد مضر می‌باشد. توصیه‌های تغذیه‌ای - رژیم غذایی کم چربی و نیز حاوی مقادیر کم کربوهیدارت‌های خالص شده را رعایت کنید. (به عنوان مثال، یک رژیم غذایی محتوی ماهی و سبزیجات و میوه‌های فراوان می‌تواند این منظور را تامین کند). - سعی کنید فیبر را به مقدار زیاد مصرف نمائید. فیبر فراوان، روده‌ها را پاک نموده و از یبوست (که در ایجاد وریدهای واریسی سهیم است) جلوگیری می‌کند. مواد غذایی شامل فیبر زیاد عبارتند از غلات سبوس دار، میوه‌ها و سبزیجات تازه. - مقادیر نمک دریافتی را کاهش دهید. - از مصرف بعضی مواد مانند پروتئین حیوانی، شکر، بستنی، غذاهای سرخ شده، پنیر، بادام زمینی، تنباکو، الکل و مواد غذایی که تحت پروسه‌های صناعی قرار می‌گیرند بپرهیزید. ۲- شیوه‌ی زندگی تمرینات بدنی مکرر مانند پیاده روی، دوچرخه سواری و شنا هم به بهبود گردش خون کمک نموده و هم فرصتی برای حرکت دادن متناوب پاها فراهم می‌سازند. وزن را باید در حد مطلوب و سالم نگهداشت. باید از لباس‌های راحت و آزاد استفاده نمود که جریان خون را به ویژه در نواحی کمر، کشاله‌ی ران و پاها محدود نکنند. باید از نشستن یا سر پا ایستادن به مدت طولانی اجتناب کرد. در بین ساعات کاری، باید فواصل کوتاهی را به عنوان استراحت در نظر گرفته و پاها را از سطح قلب بالاتر نگه داشت و یا حین ایستادن وزن را به طور متناوب از روی یک پا به پای دیگر منتقل نمود. باید از اقداماتی مثل روی هم انداختن پاها، بلندکردن اجسام سنگین و قراردادن فشار و بار اضافی غیر ضروری روی پاها پرهیز کرد. قرار دادن پاها در وان آب سرد هم برای گردش خون و هم کاهش درد مؤثر است. ۳- توصیه‌های پزشکی پرهیز از خاراندن پوست مناطق مجاور واریسها برای جلوگیری از زخم و خونریزی، استفاده از جوراب‌های مخصوص برای حمایت از وریدهای واریسی و ممانعت از تورم بیشتر آنها و مراجعه جهت دریافت خدمات درمانی یا جراحی، باید مورد توجه قرار گیرند.   گردآوری: گروه سلامت سیمرغ

۱۵ نکته برای کاهش فشار خون

فشار خون یکی از علائم اصلی حیات است، هنگامی  سرخرگ‌های بزرگ،   قابلیت ارتجاع و استحکام طبیعی خود را از دست بدهند و عروق کوچک نیز        باریکتر شوند، فشار خون بالا می‌رود. فشار خون‌ بالا گاهی‌ کشنده‌ بی‌سر و صدا نامیده‌ می‌شود ، زیرا تا مراحل‌ انتهایی‌ اکثرا هیچ‌ علامتی‌ ندارد. به گزارش سرویس بهداشت و درمان ایسنا، فشارخون‌ به طور طبیعی‌ در اثر استرس و فعالیت بدنی بالا می‌رود، اما فردی‌ که‌ دچار بیماری‌ فشارخون‌ بالا است‌، به‌ هنگام‌ استراحت‌ نیز فشار خونش‌ بالاتر از حد طبیعی‌ است.  اندازه گیری فشار خون اصولا فشارخون در بخش‌های مختلف سیستم گردش خون متفاوت است ولی در اندازه گیری، فشار خون به دو نوع فشارخون سیستولی و دیاستولی مجزا می شود. فشار خون سیستولی معمولاً به فشار خونی که در سرخرگ‌های است گفته می‌شود و فشارخون دیاستولی به فشارخون ورید گفته می شود. معمول‌ترین روش اندازه‌گیری فشار خون به‌ وسیله فشارسنج است که با استفاده از ارتفاع جیوه برای اندازه‌گیری فشار خون در حال چرخش در رگ‌ها استفاده می‌کند. فشارخون طبیعی براساس قرارداد برای فشارخون سیستولی پائین تراز 120 میلی متر جیوه و برای فشارخون دیاستولی پائین تراز 80 میلی ‌لیترجیوه است. شیوع فشارخون بالا در جوامع گوناگون متفاوت است . فشار خون بالا در چه کسانی دیده می شود؟ فشار خون بالا خصوصا در افراد مسن بسیار شایع است. تقریبا در حدود یک نفر از هر چهار نفر از  فشار خون بالا رنج می برند. در بیماران جوان‌تر در مردان شایعتر است ولی در سنین بالاتر در زنان بیشتر از مردان دیده می‌شود. به طور کلی با افزایش سن خطر ابتلا افزایش می‌یابد.  علل ایجاد فشار خون بالا علل بروز این بیماری هنوز به طور کامل شناخته نشده است ولی برخی عوامل فرد را مستعد ابتلا به فشار خون می کنند از جمله: 1- سن‌ بالای‌ 60 سال با افزایش سن احتمال بروز فشار خون افزایش می یابد 2- چاقی و اضافه وزن 3- سیگار کشیدن 4- مصرف الکل 5- رژیم‌ غذایی‌ حاوی‌ نمک‌ زیاد یا چربی‌ اشباع‌ شده‌ و عدم مصرف میوه و سبزی 6- کم تحرکی و نداشتن فعالیت بدنی کافی 7- استرس 8- عوامل‌ ژنتیکی‌، اگر یکی از والدین و یا هر دو دچار فشار خون بالا باشند، خطر ابتلای فرد به فشار خون بیشتر است. 9- مصرف‌ قرصهای‌ ضد حاملگی ‌، استروییدها و بعضی‌ از انواع‌ داروهای‌ مهارکننده‌ اشتها 10- پشت میزنشینی 11- نژاد : سفید پوستان ونژاد هندواروپایی بیشتر دچار افزایش فشار خون می شوند. پیشگیری از بیماری فشارخون 1- کنترل وزن ، کم کردن حتی یک کیلوگرم از وزن برای کنترل فشار خون مفید است 2- انجام ورزش مرتب، 30 دقیقه ورزش در هر روز بهترین راه مبارزه با پرفشاری خون است 3- کم کردن مصرف نمک و غذاهای پرچرب 4- داشتن رژیم غذایی حاوی میوه و سبزیجات ، لبنیات کم‌چرب و غذاهای حاوی پتاسیم نظیر دانه‌های سبوس‌دار و خشکبار استفاده کنید. 5- عدم مصرف سیگار و مشروبات الکلی 6- اندازه گیری فشار خون حداقل هر شش ماه یک بار 7- زنان باردار باید مرتب برای معاینه پیش از زایمان به پایگاه های بهداشتی درمان و خانه بهداشت مراجعه کنند تا کارشناسان بهداشت بتواند به پرفشاری احتمالی خون پی ببرد و به ‌موقع کنترل کنند. 8- در خانم هایی که قرصهای پیشگیری از بارداری استفاده می کنند باید فشار خون خود را مرتب کنترل نمایند 9- پرهیز از مصرف سوسیس، کالباس، کنسرو گوشت، برگرها و سایر فرآورده‌های گوشتی به علت دارا بودن مقادیر بالای سدیم و همچنین پرهیز از سبزی‌های کنسروشده در آب نمک، زیتون شور، چیپس و سایر تنقلات شور. 10- مواد حاوی کافئین از قبیل قهوه ، چای ، نوشابه‌های کولا و شکلات، سبب افزایش فشارخون می‌شوند و باید در حد اعتدال مصرف شوند. 11- اجتناب از مصرف غذاهای سرخ کرده یا غذاهایی که در درجه ی حرارت‌های بسیار بالا و یا با مدت زمان طولانی تهیه می ‌شوند، و عدم استفاده ی چند باره از روغن‌های آشپزی . 12- استفاده از گوشت سفید به جای گوشت‌های قرمز. 13- کنترل استرس ، زیرا یکی از عوامل بالا بردن فشار خون که بسیار سریع هم عمل می‌ کند، استرس و عصبانیت است. 14- استراحت به میزان کافی هر روز زیرا کار کردن بی ‌وقفه بیشترین فشار را بر سلامتی فرد وارد خواهد کرد 15- انجام ورزش‌هایی مثل پیاده ‌روی، شنا، دوچرخه سواری برای پایین آوردن فشار خون مفید هستند بنابراین حداقل 3 بار در هفته و هر بار حداقل 30 دقیقه باید ورزش کرد  عوارض‌ فشار خون بالا سکته مغزی ، حمله قلبی ، نارسایی احتقانی قلب و ورم‌ ریه ، نارسایی‌ کلیه و آسیب چشمی و مشکل بینایی از عوارض اصلی فشار خون بالا هستند. براساس گزارش دفتر آموزش و ارتقای سلامت وزارت بهداشت، هرچه فشار خون بالاتر باشد، میزان امید به زندگی پایین تر خواهد بود.  درمان‌ اهداف‌ درمان‌ با توجه‌ به‌ ویژگیهای‌ هر فرد تعیین‌ خواهند شد و ممکن‌ است‌ شامل‌ کم ‌کردن‌ وزن‌ ، ترک‌ دخانیات‌ ،کنترل فشار خون‌ ‌ بصورت روزانه‌، استفاده‌ از داروهای‌ ضد فشار خون‌ تحت نظر پزشک، کاستن از استرس، برنامه‌ ورزش‌ مناسب‌ و تغییر شیوه‌ زندگی‌ برای‌ کاهش‌ استرس باشند. گردآوری : گروه سلامت سیمرغ |

رژیم غذایی ضد پیری

درصورتیکه احساس می کنید بدون علت و زودتر از سن خود در حال پیر شدن هستید و یا دارای بیماری مزمنی می باشید به این رژیم غذایی توصیه شده عمل نمایید و ...

امید تا عمل نمودن به این توصیه ها تندرستی برای همه ما که در جوامع متمدن و امروزی با سرعت به سمت پیری گام بر می داریم ، به ارمغان آید . ۱- میوه و سیزیجات بخورید: باید بدانید که میوه و سبزیجات در صف اول موادی قرار دارد که می تواند پیری را به تعویق درآورد. با خوردن آنها می توان بیشترین مقادیر آنتی اکسیدانتها را جذب بدن نمود. سعی کنید از همه نوع میوه و سبزی ۵ وعده در روز مصرف نمایید. این مواد خون را از آنتی اکسیدانتهای قوی که با رادیکالهای آزاد مقابله می نمایند ، اشباع می سازد. با مصرف میوه و سبزی در مرحله جوانی از بسیاری از آسیبها از جمله انسداد شریانها ، و تخریب سلولی می توان جلوگیری نمود. حتی در پیری نیز با مصرف این مواد به سلولهای بدن در مقابله با پیشرفت بیماری ها می توان یاری رساند. ۲- ماهی بخورید: حداقل دو یا سه وعده در هفته ماهی بخورید. همه انواع ماهی ها مفیدند اما ماهی های پرچربی مانند ماهی آزاد ، خال مخالی ، ساردین، شاه ماهی و تن حداکثر مقدار اسیدهای چرب امگا-۳ را دارا می باشند .                                                                                                                                         . ۳- چای بنوشید: از میان انواع نوشیدنی ها ، چای بخصوص نوع سبز آن بعلت داشتن مقادیر فراوانی از آنتی اکسیدانتهای ضد پیری توصیه می شود. ۴- غذاهای محتوی سویا بخورید: در صورتیکه خوردن غذاهای محتوی سویا برای یکبار در روز برایتان مقدور نیست، ۲ یا ۳ بار در هفته از آنها استفاده کنید. این ماده غذایی مفید دارای آنتی اکسیدانتهای بسیاری است که که گمان می رود مانع ابتلا به برخی سرطانها میگردد. ۵-از مصرف غذاهای پرکالری بکاهید: تا اندازه ای کالری مصرف کنید که برای رشد و تغذیه مطلوب مناسب باشد. اگر پس از دوران بلوغ از مصرف کالریها بکاهید و وزنی کمتر از حد عادی داشته باشید در این صورت به حفظ جوانی و طولانی نمودن عمر خود کمک زیادی نموده اید. توجه نمایید که کودکان رو به رشد یا افراد پیر و یا بیمار به میزان کالری بیشتری نیاز دارند. ۶-از مصرف چربیهای مضر خودداری کنید: از مصرف چربیهای تخریب کننده سلولها مانند چربی گوشت قرمز و محصولات لبنی به ویژه چربیهای اشباع چند زنجیره ای و چربیهای هیدروژنه موجود در مارگارین ، روغن های گیاهی و چربی غذاهای آماده پرهیز کنید. و منحصرا” از روغن زیتون ، روغن کانولا، وسایر روغن های غیر اشباع تک زنجیره ای مانند ماکادامیا و روغن میوه های مغز دار مثل فندق و گردو استفاده کنید. ۷-از مصرف گوشت بکاهید: از مصرف گوشت اجتناب کرده یا از میزان مصرف آن بکاهید و یا آنرا به طریقی بپزید که حتی الامکان از تولید رادیکالهای آزاد جلوگیری نمایید . ۸-مضرات الکل را در نظر داشته باشید: از مصرف الکل که خود عامل تولید کننده رادیکالهای آزاد است اکیدا” بپرهیزید. ۹-از مصرف شیرینی فراوان بکاهید: از مصرف بی رویه شکر یا دیگر هیدراتهای کربن نظیر فروکتوز بکاهید . زیرا سبب افزایش میزان انسولین خون شده و به شریانها آسیب می رساند ۱۰-سیر بخورید: سیر حاوی آنتی اکسیدانتهای گوناگونی است که بر اساس تحقیقات انجام شده می تواند از سرطان، اختلالات مغزی ناشی از پیری و انسداد شریانها جلوگیری نماید.مصرف یک حبه سیر در روز بصورت خام یا پخته مقدار مورد نیاز این آنتی اکسیدانتها را به بدن می رساند.                                                                                           شاید این سؤال برای شما مطرح گردد که از چه زمانی باید شروع به مصرف مکمل های ضد پیری نمود؟محققین معتقدند از هنگام لقاح پیری آغاز می گردد لذا این که شما ۱۸ ساله باشید یا پیر تر مهم نیست بهر حال شما حداقل ۷و۸ یا حتی ۹ دهه فرصت دارید تا از تخریب سلولها که منجر به پیری زودرس میگردد جلوگیری و پیشگیری نمایید قطعا” بهتر است از سنین پایین تر شروع به مصرف مکمل های ضد پیری نمایید. پژوهش ها نشان داده است خوردن مکملها طی مدت ۱۵ سال ، تاثیر بیشتری از مصرف یکساله آن دارد. حتی مصرف گاه به گاه آن بهتر از هرگز مصرف نکردن آن است. ویتامین ها و مواد معدنی موجب تقویت سیستم ایمنی بدن می شود و روند پیری را کند می نماید و از بسیاری از شکستگیهای استخوانها و ناتوانیهای غیرقابل درمان حتی در افراد بالای ۸۰ سال جلوگیری می نمایند. لذا عاقلانه است که پیش از پیر شدن توجه خاصی به رژیم غذایی خود داشته باشیم و برمصرف مواد مغذی بیافزاییم. توصیه متخصصان به کودکان: برخی از متخصصان معتقدند خوراندن آنتی اکسیدانتها اعم از ویتامین یا مواد معدنی به کودکان بصورت قرص یا شربت از همان دوران طفولیت ممکن است آنها را از پیری زودرس و بیماری های مربوط به آن برحذر دارد. طبق تحقیقات انجام شده بسیاری از کودکان دجار کمبود ویتامینهای عمومی هستند که این مسئله موجب مستعد بودن آنها در ابتلا به عفونتها و بیماریهای دیگر می شود لذا مصرف روزانه یک قرص مولتی ویتامین که حاوی ۱۰۰% مقدار مجاز توصیه شده باشد می تواند از بروز چنین اختلالاتی جلوگیری نماید. توصیه می شود در هر حال جهت تشخیص نیاز کودکان خود به مکمل ها حتما” با متخصص کودکان مشورت نمایید. دختران جوان توجه نمایند: تحقیقات نشان داده است زمان مناسب برای جلوگیری از پیر شدن استخوانها و تضمین قدرت آنها ، دقیقا” قبل یا هنگام بلوغ است. از اینرو مکملهای کلسیم برای دختران جوان ، خصوصا” از تضعیف و تجزیه استخوانها در پیری جلوگیری می نماید. همچنین نکته شگفت آور اینکه از سنین ۱۴ تا ۲۵ سال ، زمینه بروز سرطان پستان در خانمها فراهم می شود. بنا بر یافته های علمی ، یک برنامه غذایی ضدسرطان شامل مقادیر زیاد میوه و سبزی و آنتی اکسیدانتها در اواخر بلوغ و اوایل جوانی می تواند در جلوگیری از ابتلا به سرطان پستان مؤثر باشد. توصیه به زنان باردار: قطعا” خوردن ویتامین ها بخصوص اسیدفولیک در روزهای اول بارداری و حتی پیش از آنکه فرد متوجه بارداری خود شود ، قادر به جلوگیری از بیماری هایی نظیر اسپینا بیفیدا می باشد. این بیماری در اثر اتصال ناکامل مغز و طناب نخاعی ایجاد می گردد از اینرو همه زنان بار دار باید در دوران بارداری حداقل از یک قرص مولتی ویتامین حاوی مواد معدنی که محتوی ۴۰۰ میکروگرم اسیدفولیک می باشد مصرف کنند. نوع مکمل مصرفی در دوران بارداری باید توسط متخصص زنان و زایمان تجویز گردد. برخی از متخصصان مصرف مکمل مولتی ویتامین حاوی مواد معدنی را در طول بارداری توصیه می کنند ولی باید توجه نمود مقادیر زیاد ویتامین A از نوع رتینول ( نه بتاکاروتن) در دوران بارداری مضر بوده و از مصرف آن باید خودداری نمود. نظریه های گوناگون نشان می دهد تماس آنتی اکسیدانتها با جنین در رحم مفیداست. با این وجود از آنجاکه اطلاعات دقیقی در مورد تاثیر آنتی اکسیدانتها بر روی جنین انسان در دست نیست ، به درستی مشخص نمی باشد که چه مقادیری از آنتی اکسیدانتها و دیگر مکملها مفید یا مضر می باشد لذا متخصصین توصیه می نمایند زنان باردار از میوه ها و سبزیجات سرشار از آنتی اکسیدانتها استفاده نمایند و جهت مصرف مکملها وویتامین های گوناگون جز با توصیه پزشک متخصص اقدام به مصرف ننمایند. بخصوص درصورتیکه زنان بار دار دارو مصرف می نمایند باید به این نکته توجه داشته باشند که ممکن است مکملها وداروهای مصرفی بریکدیگر اثر متقابل داشته باشند لذا مشورت با پزشک قبل از اقدام به مصرف مکملها توصیه می شود. توصیه آخر درصورتیکه از مکمل ها استفاده می نمایید به تاریخ انقضاء آنها توجه نمایید و پس ازپا یان تاریخ از آنها استفاده ننمایید. به منظور آنکه مکملها به نحو مؤثری جذب بدن شوند ، همراه با غذا آنها را بخورید و هرگز با معده خالی از آنها استفاده نکنید. برای جذب بهتر بتاکاروتن محلول در چربی، ویتامین A، E، D کمی چربی بخورید

در فصل پائیز برای سلامتی بدن از این میوه بخورید.

متخصصان می گویند این میوه در فصل پاییز و زمستان بسیار مفید است و فواید زیادی دارد و ...

یک متخصص تغذیه گفت: «خرمالو» سرشار از آب و بتاکاروتن است ، چنانچه این ویتامین به مقدار کافی به بدن نرسد، نه تنها قدرت بینایی کم می شود بلکه باعث خشن شدن پوست و شکننده شدن ناخن و موها و افت در میزان هوش و سلامت بدن می شود. دکتر ناهید غلامی در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان ایسنا - واحد علوم پزشکی ایران، افزود: خرمالو دارای مقادیر قابل توجهی ویتامین های C ، B3 ، B2 و B1 است، در ضمن این میوه دارای مواد معدنی ضروری برای بدن مانند کلسیم، گوگرد، آهن، فسفر و پتاسیم و مقداری نیز سلولز است.   وی تصریح کرد: بخش گوشتی این میوه محتوی مقدار زیادی فیبر، مواد آنتی اکسیدانی همچون تانن، فنول، لیکوپن، لوتئین، مواد قندی، پکتین و اسید می باشد. عمده ترین اسیدهایی که در این میوه وجود دارد، اسید مالیک و اسید تارتاریک و اسید سیتریک است. به گفته این متخصص تغذیه، خرمالو به دلیل دارا بودن مواد معدنی، برای رشد و نمو بسیار مفید شناخته شده است و آهن موجود در آن عنصر اصلی خونسازی و پتاسیم موجود در آن اشتهاآور و شست و شو دهنده کلیه و کبد می باشد، با وجود عناصری همچون پتاسیم و منیزیم در این میوه، خرمالو کلسترول بد و فشار خون را نیز کاهش می دهد به همین دلیل این میوه برای سلامتی بیماران قلبی و افراد دارای چربی و فشار خون بالا بسیار مفید است. از طرفی به دلیل دارا بودن پکتین که یکی از انواع فیبرهای محلول در آب است، باعث کاهش چربی های خون می شود.